Na koti od oko 511 m sagrađen je spomenik Neznanom junaku u znak zahvalnosti za sve borce koji su položili živote braneći Beograd i otadžbinu, a kojima se nije moglo utvrditi ime. U prošlim ratovima mnogo je takvih junaka bilo.
1932. godine poznati vajar Ivan Meštrović izložio je ideju kralju Aleksandru I Karađorđeviću o izgradnji spomenika Neznanom junaku. Dve godine kasnije 1934. uz pomoć vojske generala Petra Živkovića, započela je gradnja. Ceo objekat urađen je čuvenim Jablaničkim kamenom, koga su dovozili železnicom do stanice u Ripnju, a odatle seoskim volovskim kolima do proplanka (današnji veliki parking), odakle su ga vojnici u malim vagonima po, specijalno za tu svrhu postavljenim, šinama gurali do kote 511, gde su ga majstori Ivana Meštrovića klesali, brusili i radili po projektu za ugradnju u spomenik. U međuvremenu kralj Aleksandar je ubijen u Marseju, ali je Ivan Meštrović nastavio započete radove. Radovi su trajali četiri godine (1934-1938).
Za vreme drugog svetskog rata spomenik je pretrpeo izvesna oštećenja, koja su delom sanirana, a delom namerno ostavljena da bi posetioci mogli videti kako su topovske granate udarale i potresale spomenik ali ga nisu mogle srušiti.
Veliki broj mermernih kocki je složen u ovaj spomenik, a svaka ugrađena kocka je teška 15 tona.
Spomenik je tako postavljen da je njegova ulazna strana okrenuta prema Beogradu, a do spomenika vodi veoma lepo urađena staza sa impozantnim stepenicama od mermera. Taj deo je poput sedla, jer staza je između dva kupasta vrha (511m. i 493m.) a na levu i desnu stranu se spušta padina, tako da je taj deo Avale kao neko sedlo.
Samo postolje sagrađeno je i složeno od pet velikih mermernih kocki koje su na licu mesta klesane i obrađivane. Unutar spomenika simbolično su položeni posmrtni ostaci junaka poginulih na Avali. Veliki broj stranih državnih delegacija sa svojim predstavnicima položili su venac na grob u znak poštovanja prema palim borcima.
Svojim umetničkim rešenjem, Meštrović je ugradio u sastav spomenika osam velikih karijatida koje predstavljaju šest republika i dve banovine tadašnje Jugoslavije. Svaka je sa narodnom nošnjom svoje republike ili banovine. Težina svake karijatide je oko 15.000 kilograma.
Na prednjoj strani sa desna su Srpkinja i Crnogorka sa leva su Hrvatica i Slovenka, dok su na zadnjoj strani, prema Šumadiji, desno Vojvođanka i Makedonka a levo Bosanka i Dalmatinka.
Gledan sa bilo koje tačke u njegovoj blizini, spomenik odaje veličanstvenost i izaziva divljenje. Ako posmatramo ovaj podvig graditelja sa današnje tačke gledišta, reklo bi se da je bio potreban izuzetan napor svih izvođača radova da se u nekada vrlo skromnim uslovima gradnje, izgradi ovako velelepno zdanje.
Ova večna kuća Neznanog Junaka ostaje da podseća na minule ratove, teška vekovna robovanja i tlačenja od strane tuđina, ali i na velike pobede i stečenu slobodu posle niza krvavih ratova i borbi.
Izvor: znamenitostiavale.wordpress.com